Zarif Bir Anı


Bugün sokakta yürürken yanından geçtiğim yaşlı kadının seslenmesiyle durdum. Beni yanına çağırdı.  Elimi nazikçe iki elinin arasına alıp sıkı sıkı tuttu. Bir şey isteyeceğini düşünmüştüm. Sonradan anladım ki sadece konuşmak istiyordu. "Yaşlılıktan bahsetti. Benim gibi gezmek istediğini ama yapamadığından, Kimsenin onunla konuşmamasından yakındı.
Yaşlandığında ne kadar yalnız kaldığını anlattı." Tüm bunları anlatırken biran olsun elimi bırakmadı. Yaşlanmıstı ama gözlerin deki o parıltıyı görebiliyordum. Eskiler gibi bakıyordu...  O kadar samimi ve o kadar his dolu bir andı ki benim için. Yanından "Görüşürüz" diyerek ayrıldım. Her ne kadar görüşme ihtimalimiz olmasa...


Hepimiz bir gün bize verilen bu hayatın sonuna gelicez. Dönüp geriye baktığımız da ne görmek istiyorsunuz?

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

İslami İlimler Hakında Herşey

Fotoğrafçılıkla İlgili Uygulamalar

Boztepe